LOGOWANIE

Zarejestruj sie

Europa Universalis: Rome

ocena05101520253035404550556065707580859095100 Głosuj na tę grę!

Ważnym i silnym czynnikiem konsolidującym lub rozprężającym antyczny świat jest religia. Dostajesz do ręki instrumenty ofiary dla bogów (podwyższa stabilność państwa) jak i omenów, czyli ja bym nazwał proroctw, które oparte są na jakichś tam założeniach antycznych filozofów, kapłanów i naukowców. Jeśli się sprawdzają, dostajesz przyspieszenia w konkretnej sferze wpływów czy gospodarki, ale jeżeli nie dostajesz mocno po głowie w tej samej dziedzinie. Stronnictwo religijne często zasiada w senatach i jego zachowanie nie jest obojętne i skostniałe. Nadto mamy inne partie jak wojskowi, państwowcy i inni.

Handel jest rozwijany w sprzężeniu z dyplomacją lub wewnętrznymi stosunkami gospodarczo politycznymi. Każda prowincja może handlować z inną w twoim państwie, ale z innymi lub neutralnymi tylko po podpisaniu traktatu, o który nie jest łatwo. Z reguły grając od samego początku masz tylko jednego przyjaciela, który i tak nie zawsze jest tobie całkowicie przychylny. Reasumując, masz do wyboru trzy podstawowe warianty handlowe: handel wewnętrzny pomiędzy prowincjami twojego państwa, mieszany oraz zewnętrzny. Każdy ma wady i zalety.

Dyplomacja i kontakty międzykrajowe stoją w grze na bardzo wysokim poziomie interakcji. Do zaproponowania swemu wysłannikowi masz kilkadziesiąt propozycji podzielonych na dwa, a nawet trzy obozy: akcje pozytywne, neutralne i wrogie wobec danego państwa. Arsenał jest różnorodny, od zabójstwa ważnego członka rodów zagranicznych, podburzania społeczności do obdarowania darem i zawarcia przymierza ekonomiczno-politycznego.

Kolonizacja prowincji neutralnych lub słabo zaludnionych jest konieczna, ale niełatwa. Aby tego dokonać należy mieć odpowiedni status „ziemi matki” kolonistów. Osiągamy go przez budowę konstrukcji w mieście, ale i odkrywanie nowych technologi. Ścieżek nauki jest kilka i koncentrują się na lądzie, administracji, wodzie, prawie etc. Do każdej rozdysponujemy swoich zaufanych aby nad nimi pracowali. Wybieraj dobrze, gdyż w zależności od cech wybrańca możesz wyprzedzić lub spowolnić badania o parę lat.. Zdarza się, że ludność żąda ich spowolnienia z racji religijnych. Popierając tą drogę sprawdzasz spokój, ale opóźniasz badania.

Wojsko jest ważnym, jak nie najważniejszym elementem w grze. Jest stabilizatorem, ale i łakomym kąskiem dla twoich pobratymców w rządach. Generalnie dzielimy je na dwie kategorie: wojska lądowe i morskie. Dodatkowo dwie inne, bo jedne są rekrutowane z mieszkańców, a następne jako wojsko najemne. Obydwa typy mają swoje podtypy: łuczników, ciężką i lekką piechotę, konnicę różnego autoramentu. Najemnik jest droższy i słabszy. Uważaj też na deficyt, który może wystąpić, gdy zwerbujesz za dużo kohort. Te dysproporcje możemy zmniejszyć wdrażając doktryny, które mają przyświecać naszemu państwu. Uważaj! Zmiana zbyt szybka doprowadza do destabilizacji, a nawet buntu.

To chyba wszystko jeśli chodzi o generalny zarys procedur. Są one rozbudowane bardzo mocno i nie można nawet na tych kilku stronach żywego teksty wykreślić całego obrazu spraw. Musze przyznać, że bardzo mi zaimponowała ta rozległość koncepcji zastosowanych w „Rzymie” Paradoxu. Ja, 22-letni wyjadacz, musiałem się przez dłuższą chwile podrapać się po głowie aby ogarnąć problematykę. Nie jest to gra dla mało zaawansowanych. Jedyne co mnie zniesmaczyło, to pogląd na relacje między państwami. Trudno jest zyskać sobie przyjaciół nawet za wielkie pieniądze, a państwa, które z nami nie graniczą, zrazu też mają do nas jakiś niezrozumiałe animozje. Oprócz tego paradoksalnie granie od początkowych lat może być trochę nudne i chyba jednak pomimo wielu ciapowatych koncepcji i propozycji warto wybrać >Rzym jako pierwszą swą kolebkę niosącą kaganek cywilizacji narodom tępym albo despotycznym.

Graficznie gra prezentuje się nie nadzwyczaj efektownie. Na pewno jest to wielki skok w stosunku do EU 2 albo Hearts of Iron, ale nie w stosunku do EU III. Jednostki są animowane w trójwymiarze na płaskiej mapie. Sama mapa obejmuje kilkaset prowincji całej znanej lub półznanej w tym czasie Europy, wybrzeży Afryki, Azji, w szczególności kolebek cywilizacji mezopotamskiej, perskiej i intensywnego rejonu hellenizacji. Mapa nie razi i nie koliduje wizualnie z jednostkami. Bitwy są toczone umownie i zależą od wielkości, morale wojska, zdolności dowódców.

Na wyraźną pochwałę zasługuje muzyka, która wciągnęła mnie w wir zmagań. Zaryzykuję nawet twierdzenie, że pomimo strasznej zawieruchy.

Jeżeli spodziewaliście się czegoś innego odejdźcie. Historycy jeżeli są wrażliwi na super detale, toteż nie mają tu czego szukać. Wprost ujmując gra jest trudna i nie dla każdego. Mnie się podobała. Decydujcie sami. Ave!

PS. Dziwna niezgodność. Pudełko informuje o tym, że są to CD-ROM-y. A oficjalne strony, że DVD

Plusy:

• Ciekawe podejście do świata starożytnego
• Mnóstwo nacji, form rządów, opcji religijnych
• Rozwinięta dyplomacja
• Roszady i rozgrywki administracyjne
• Dużo prowincji
• Dodatki, w szczególności mapa
• Wszystkie pomniejsze zalety związane z dziedzictwem Paradoxu

Minusy:

• Trudna dla mało doświadczonych tej problematyce
• Przekłamania i uproszczenia zrozumiałe, ale jednak są
• Pokazujący się na niektórych komputerach błąd po wyjściu z gry
• Z początku troszkę odpycha przydługim procesem inicjacyjnym oraz skomplikowanym interfejsem

Autor: Kizik

<< poprzednia | 1 | 2

więcej komentarzy dodaj komentarz

ILOŚĆ RECENZJI - ŚREDNIA OCENA - % więcej recenzji dodaj recenzję