LOGOWANIE

Zarejestruj sie

Dungeons

ocena05101520253035404550556065707580859095100 Głosuj na tę grę!

Fajnie jest być złym, prawda? Gry, w których mogliśmy się wcielić w szwarccharaktery zawsze przyciągają uwagę, a nierzadko budzą kontrowersje. Czy tak samo jest w przypadku Dungeons? Co do kontrowersji, to trochę tak. Gorzej z przyciąganiem uwagi, bo gra dość szybko staje się nudna…

Twórcy gry, studio Kalypso Media, okrzyknęli swoja produkcję jako „duchowego spadkobiercę Dungeon Keepera”. Podobnie, jak w pierwowzorze, tak tutaj wcielimy się we władcę podziemi, pragnącego odzyskać dawną władzę. A utracił ją na skutek spisku swojej byłej dziewczyny, Kalipso, która swoją droga także jest jedną z władców podziemi. W rezultacie nasz antybohater spadł na sam dół podziemnej hierarchii i musi z mozołem odbudować swoje dawne podziemne imperium. W jego drodze do wiktorii będziemy mu towarzyszyć oczywiście my i pokierujemy jego poczynaniami w 17 misjach w kampanii głównej lub w grze dowolnej.

Jak wygląda sama rozgrywka? Na początku mamy naszego Władcę, parę goblinów, serce lochu i mały kapitał. Z reguły misje w kampanii zaczynamy, mając już usypaną symboliczną górkę, postawiony jeden pentagram przywołujący potwory oraz wybudowaną podstawową sieć podziemnych korytarzy, łączących nasz loch z wrotami bohaterów. Naszym zadaniem jest takie pokierowanie rozwojem lochu, by ściągał on jak najwięcej bohaterów i zaspokajał ich potrzeby. A tych jest parę: podstawową oczywiście jest pragnienie bogactw, które zaspokajają rozlokowane przez nas stosy złota i różnych kosztowności. Poza tym wielu osiłków lubi chodzić do lochów na małe sparingi, by dostać trochę po buzi (byle nie za dużo, bo nie daj Królu Zombie, któryś z nich zostanie rozerwany na kawałki przez jednego z naszych potworów). uwagę przyciągają także odpowiednio zaopatrzone biblioteki i zbrojownie, gdzie śmiałkowie mogą rozwinąć swoją wiedzę lub odnaleźć jakiś fajny kawał pancerza lub broni. A gdy już taki bohater zaspokoi swoje potrzeby, to naturalną koleją rzeczy chce wrócić do domu i rozkoszować się bogactwami… i tu wkraczamy my, ponieważ naszym zadaniem jest znokautowanie takiego bohatera, ograbienie go ze wszystkiego, czego się u nas dorobił i wsadzenie go do więzienia, gdzie będzie gnił aż do końca swoich dni.

W grze mamy trzy „surowce”: prestiż, energię duchową i złoto. Są one zależne od siebie, i tak: prestiż podwyższają przedmioty, będące „ozdobami” lochu (np. świeczniki, trumny, płaskorzeźby i inne tradycyjne elementy dekoracyjne katakumb), zwiększa on siłę naszego władcy i przyciąga więcej bohaterów. Przedmioty dające prestiż, kupujemy za energię duchową – tę uzyskujemy z uwięzionych bohaterów. Wzrasta ona w nich wraz z zaspokajaniem ich potrzeb. Złapanie bohatera zaraz po jego wejściu do lochu lub zabicie go daje także energię duchową, ale w o wiele mniejszej ilości. Jednak by czerpać energię duchową z bohatera, potrzebne są cele więzienne lub sale tortur – a te kupimy za złoto. Kruszec ten możemy wydobyć z pomocą goblinów ze specjalnych skał, zdobywamy go także na bohaterach, gdyż wchodzą oni do lochu z malutkim jego zasobem. Trzeba jednak pamiętać, że złoto wędruje w sporej ilości na sterty, przyciągające uwagę herosów, dlatego tak ważne jest, by złapać ich, zanim uciekną z kieszeniami wypchanymi naszymi kochaniutkimi monetami. Złoto jest w sumie jednym surowcem, który możemy zdobywać w większości niezależnie od ilości bohaterów w naszym lochu.

Poza więzieniami i salami tortur nasz loch posiada także parę innych struktur. Pentagram to specjalny wzór, wysmarowany na podłodze, który miejscem przywołania określonego rodzaju potworów, jeżeli zostaną one zgładzone przez bohaterów, oraz „punktem zbiorczym” monstrów. Przy okazji pentagram zwiększa naszą strefę wpływów. Posiadamy jednak limit potworów, który powiększamy, obejmując naszą strefą wpływów leża potworów, które umożliwiają nam także przywołanie nowych bestii. Poza tym stawiać i wyposażać będziemy biblioteki i zbrojownie, o których już wspomniałem. Najważniejszym miejscem w naszym podziemiu jest serce lochu, struktura umożliwiająca zwiększenie poziomu naszych potworów, limitu posiadanych goblinów oraz przywołanie naszego władcy podziemi po jego śmierci i strażnika, pilnującego tej struktury. Trzeba przede wszystkim pamiętać, że zniszczenie serca powoduje koniec gry, a celem niektórych bohaterów jest tylko i wyłącznie rozwalenie go na kawałki.

Samych rodzajów bohaterów nie mamy za dużo, bo zaledwie trzy. Najczęściej występują poszukiwacze przygód, czyli kmiotki z mieczami, pragnące bogactw różnego rodzaju, a także podszkolenia się w walce z potworami. W lochu zawitają od czasu do czasu także nowicjusze, czyli początkujący magowie, poszukujący wiedzy i skarbów. Najgorszy typ herosa to czempion: wpada taki do naszego lochu tylko po to, by zniszczyć jego serce, a co gorsza, może zachęcić innych bohaterów do tego czynu lub uwolnić ich z więzienia. Oczywiście czempioni są dużo silniejsi od pozostałych bohaterów i bez interwencji władcy podziemi się wtedy nie obejdzie.

Całość wydaje się jasna i prosta i w gruncie rzeczy tak jest. Niestety, jest aż zbyt za prosto. W konsekwencji już od czwartej misji rozgrywka staje się mniej więcej taka sama, a przez to nużąca. Teoretycznie trochę ją zabarwiają różne dziwne zadania, które dostajemy na początku od Króla Zombie (na przykład podlanie kwiatków na grobie jego ukochanej, czy też częściej spłacanie daniny w postaci surowców), ale z czasem już nie wiadomo, co można zrobić więcej. Nie ma możliwości zasypania wybudowanych korytarzy, więc z czasem pojawia się ich coraz bardziej zawiły labirynt, w którym nawet gracz może mieć problem, by się połapać.

| 1 | 2 | następna >>

więcej komentarzy dodaj komentarz

ILOŚĆ RECENZJI - ŚREDNIA OCENA - % więcej recenzji dodaj recenzję