Castle Strike

Fikcja w realiach historycznych
Castle Strike rozgrywa się w czasach późnego średniowiecza, konkretnie tzw. wojny stuletniej. Jest to stwierdzenie stosunkowo umowne, albowiem gra opowiada o zupełnie innej historii, której głównym bohaterem jest młody niemiecki szlachcic Thorwald von Rabenhorst. Do rozegrania mamy trzy kampanie, w której poznamy losy jego rodu, dowodzac za każdym razem siłami innej nacji- Anglików, Niemców i Francuzów. Oczywiście każda z nich posiada specyficzne dla siebie jednostki, budynki i taktyki walki.

Nareszcie coś nowego!
Gra opiera się na niezłym pomyśle popartym wygodnym systemem sterowania. Oprócz zdobywania zamków, musimy zadbać również o rozwój naszej osady. Na uwagę zasługuje uproszczony system ekonomiczny- pracownicy zostali podzieleni na dwie główne grupy- zbieraczy surowca (3 rodzaje + złoto z podatków) i budowniczych. Zarządzanie nimi jest niezwykle wygodne i opiera się na błyskawicznym przesuwaniu dwóch suwaków, pozwalających dynamicznie zmieniać zadania naszych pracowników i ustawić priorytety dla zdobywanych surowców. Równie wygodnie dowodzi się jednostkami w czasie walki- w czasie łączenia w formacje różnych jednostek, łucznicy automatycznie zajmą miejsce z tyłu chroniąc się za ciężko opancerzonymi piechurami.

Zdobywanie zamków zostało interesująco rozwiązane- dysponujemy bogatym zestawem machin oblężniczych, do obsługi których wystarczy oddelegować kilku naszych rycerzy i już można posyłać je do boju. Ostatnim z wyróżniających grę elementów jest znakomicie opracowany system manipulacji kamerą. Możemy dowolnie nią obracać, ustawiać pod przeróżnym kontem, dokonywać bardzo szczegółowych zbliżeń, lub też przeciwnie- spoglądać na pole bitwy z odległej perspektywy. Jest to tym większa zaleta, iż świat gry prezentuje się bardzo okazale, a gra działa zadziwiająco płynnie.

Zadziwiająco dobrze
Castle Strike okazała się dla mnie bardzo pozytywnym zaskoczeniem, albowiem bazując na internetowych zapowiedziach (a dokładnie- ich braku!) spodziewałam się gry mocno przeciętnej. Gra wnosi mały powiew świeżości do skostniałego gatunku Rts-ów. I choć nie jest to pozycja idealna (do furii doprowadzały mnie chociażby głupawe przerywniki filmowe których nie można przyspieszyć), to przypadła mi do gustu i z czystym sumieniem mogę ją polecić.

Na koniec krótki poradnik:
Zdobywanie zamków nie jest zadaniem prostym, jednak z pomocą przyjdzie nam cały zestaw środków, które możemy do tego celu zastosować. Najprostszym rozwiązaniem są składane drabiny, wystarczy niespostrzeżenie oprzeć je o mury i błyskawicznie dostać się po nich na górę. Ich lepszą wersją, są potężne wierze oblężnicze, które dodatkowo chronią naszych rycerzy przed wylewanym przez obrońców gorącym olejem. Jednak po co ryzykować życie wspinając się na mury, skoro można je bez trudu zniszczyć! Możemy do tego celu wykorzystać katapulty miotające kamienie, lub olbrzymie działa strzelające 500 kilogramowymi kulami, które kilkoma celnymi salwami zburzą choćby największą wieżę! Jeśli zaś zależy nam na szybkim dostaniu się do wnętrza warowni, to możemy wykorzystać inżyniera, który po zrobieniu podkopu otworzy wrota od środka, czy też staromodnego tarana. Stukając grzecznie w bramę 10 metrowym dębem, możecie być pewni, iż każde wrota staną przed wami otworem.



MAO
mao@hot.pl