Wnioski z Iraku

Nie muszę chyba tłumaczyć, że są to wnioski nieoficjalne.

-dotychczasowa - teoretyczna - doktryna zakładała użycie grup śmigłowców szturmowych do ataków na zgrupowania wojsk pancernych przeciwnika, daleko na jego terytorium. Trudno było zweryfikować te założenia, ponieważ większość z nich pochodziła jeszcze z Wietnamu, gdzie atakowano jedynie słabo wyposażoną piechotę.
-Doświadczenia wykazały, że sam atak w zawisie jest niemożliwy do przeprowadzenia, także atak w ruchu (około 60 węzłów) jest mało efektywny. Wyposażenie nowoczesnej formacji pancernej jest zbyt bogate w broń p-lot. W związku z tym rola śmigłowców została sprowadzona do rozpoznania i wsparcia oddziałów. Podobno już opracowuje się nowy system szkolenia dla pilotów AH-64 Apache.

-Pancerz przedni i przedni-boczny nie zanotowały przebicia
-Zanotowano przypadki przebicia tylnej osłony silnika z działek 25mm - standardowe wyposażenie BMP-1 i jest to naprawdę mały kaliber

Komentarz porucznika Spidera: Standartowe wyposażenie BMP-1 to gładko lufowa armata 2A28 kalibru 73 mm. Ponieważ jest to armata niskociśnieniowa prędkość początkowa pocisku jest niewielka, co jest jedna z głównych przyczyn bardzo niskiej skuteczności armaty. Nowoczesne działka 25 i 30mm charakteryzują się wysoką prędkością początkową pocisku, co w połączeniu z kilkoma innymi czynnikami (jak na przykład lepsza amunicja) powoduje, że mają one dużo większą wartość bojową niż armata 2A28.

To, że tylny pancerz czołgu jest najcieńszy i da się go przebić nawet starszymi środkami p-panc nie jest niczym nowym.

-Góra, tył i boki wrażliwe na przebicia pociskami przeciwpancernymi (głównie z ręcznych wyrzutni)
-pociski przeciw-piechotne powodują jedynie "kosmetyczne" obrażenia
-wiele przypadków zniszczenia zewnętrznego sprzętu komunikacyjnego
-kilka przypadków zniszczenia pojazdów, na skutek postrzelenia dodatkowych zbiorników (nie tylko z paliwem), przewożonych na zewnętrznym pancerzu. Przewożone płyny ściekały do silnika.
-Działo używane prawie wyłącznie do niszczenia budynków i bunkrów
-podstawową bronią był karabin maszynowy - większość walk toczyła się na najkrótszych dystansach
-najwięcej strat to wysadzenie pojazdów przez własne załogi - tu właśnie braki w ludziach najbardziej dały znać o sobie
-Burza piaskowa znacznie ograniczała celowanie, nawet przy użyciu nowego systemu na podczerwień
-Brak filtrów powodował znaczące zaprószenie i awarie silników
-osie numer 2, 3 i 5 bardzo często ulegały uszkodzeniom
-na dłuższych dystansach i dużych szybkościach zużycie kół i gąsienic było większe, niż przewidywano
-zużycie paliwa znacząco większe od przewidywanego (a ten smok miał pić prawie 150 litrów na godzinę)
-większe zużycie energii, na ruchy wieży i skanowanie pola walki - wymagało użycia zewnętrznego, dodatkowego zasilania. Płyny z tego urządzenia, też były przyczyną wyłączenia czołgów z walki - po trafieniu.
-części zamienne nie były wysyłane do jednostek, aż do czasu zabezpieczenia Bagdadu. Ponadto nie były one wysyłane normalnymi konwojami, a jedynie drogą lotniczą. Ilość tych części jest nadal dalece niewystarczająca.
-pojazdy, dla których nie było części na wymianę - były pozostawiane na miejscu, po wyjęciu wszystkich ważnych urządzeń
-zaopatrzenie nie było w stanie zebrać informacji od jednostek
-brak łączności standardowej - używano praktycznie wyłącznie satelitarnej
-punkty naprawcze były ulokowane w Kuwejcie, a i to tylko dla prostych napraw
-silniki mają dłuższą żywotność, niż przewidywano

Satyra wojenna

Podsumowując Abrams cierpi na te same przypadłości co KonigsTiger. Zużycie paliwa, zawieszenie i silnik. Martwi natomiast wrażliwość części silnikowej, niedoszacowane zużycie energii i zbyt łatwa przebijalność pancerza przez dosyć w końcu prymitywną broń (RPG).

Komentarz porucznika Spidera: Wydaje mi się, że nie można tak tego przedstawiać. Podane przypadłości wynikały głownie z tego, że Abramsy działały na pustyniach. W "normalnym" terenie to wyglądałoby zapewne trochę inaczej. Nie twierdzę, że Abrams nie ma wad, ale należy brać poprawkę, że pustynia jest wyjątkowo niesprzyjającym terenem dla tego typu sprzętu.

Wnioski z Iraku