LOGOWANIE

Zarejestruj sie

Lubimy dokonywać ocen w kategoriach logiczności bądź nielogiczności, bardzo często jednak bez zrozumienia znaczenia tego pojęcia, utożsamiając je z racjonalnością, tę ostatnią zaś z mądrością bądź inteligencją. Nie da się jednak ukryć, że nasz codzienny język, jak i sposób myślenia nie zwykł się cechować precyzją. Ta ostatnia stanowi jednak swego rodzaju świętość, samą istotę matematyki. Co się więc dzieje, gdy za logikę biorą się matematycy?

Gdybym obiecał jednej dziewczynie, że zabiorę ją do kina oraz na lody, drugiej zaś, że udamy się na lody lub do kina, to w którym przypadku (pomijając ten, gdy jedna dowie się o obietnicach składanych drugiej) powinienem się spodziewać wyzwisk od niegodziwców, którego słowom nie wolno zaufać? Kwestia ta jest w istocie trywialna, tymczasem jak uczy praktyka często sprawia trudności we wskazaniu właściwych odpowiedzi, a szkolne doświadczenia z tzw. logiką formalną czy kwantyfikatorami dla wielu jawią się w kategoriach niestrawnej abstrakcji. Tymczasem książka autorstwa Javiera Fresána operuje na zupełnie innym poziomie.



Autorowi należy oddać, iż niewątpliwie pasjonując się omawianym zagadnieniem, czyni wszelkie wysiłki, by poruszane zagadnienia uczynić bardziej przystępnymi. Z pozytywnie rozumianym uporem maniaka stara się on powtarzać i powtarzać pewne zagadnienia, zaś wprowadzając czytelnika w notację powszechnie przyjętą dla poruszanej dziedziny stara się nie epatować.

Przedmiotowej książki jednak w żadnym razie nie należy traktować jako podręcznika matematycznego, jest to bowiem bardziej pozycja historyczna, starająca się przybliżyć znaczenie kilku podstawowych pojęć i zagadnień. Czytelnika utyskującego nad swoim niezrozumieniem może nieco pocieszyć fakt, że również wielcy matematycy czasami również nie rozumieli omawianych zagadnień.

„Marzenia umysłu. Logika matematyczna i paradoksy” to książka traktująca o zagadnieniach, które z reguły są zupełnie obce szkolnym programom nauczania. I jakkolwiek zapewne niejeden czytelnik słyszał o Kurcie Gödlu i jego twierdzeniu o niezupełności, zazwyczaj niespecjalnie wie, na czym ono polega i jak jest ważkie. Pozycja ta całkiem udanie usuwa owe mroki.

Autor: Klemens

więcej komentarzy dodaj komentarz