Football Manager 2011
Sztab VVeteranów
Tytuł: Football Manager 2011
Producent: Sports Interactive
Dystrybutor: CD Projekt
Gatunek: Manager sportowy
Premiera Pl:2010-11-05
Premiera Świat:
Autor: Ajmdemen
Tytuł: Football Manager 2011
Producent: Sports Interactive
Dystrybutor: CD Projekt
Gatunek: Manager sportowy
Premiera Pl:2010-11-05
Premiera Świat:
Autor: Ajmdemen
Football Manager 2011
„Ok.” - pomyśli teraz któryś z czytelników (zakładając, że któryś dotarł tak daleko) – „Wymienione style zarządzania odnoszą się jednak tylko do przypadków najbogatszych klubów. Jak to się ma do prowadzenia np. Milanu Milanówek?” Otóż i mniejsze kluby podążają (bądź jest wskazane, by to robiły) zgodnie z pewną długofalową wizją, często będącą miniaturową kalką jednej z wymienionych.
Ajmdemen vs Arsene Wenger
Była mowa o długofalowości przy doborze personelu, ale z reguły jednak priorytet powinna mieć chwila obecna. np. jeśli posiadany już skład jest wystarczający, możemy sobie pozwolić na pooszczędzanie, by uzbierać na jakiegoś supergracza („super” w odniesieniu do naszej jakości, np. Juan Roman Riquelme w Kaiserslautern zdecydowanie kwalifikuje się jako supergracz, w Barcelonie już niezbyt). Z reguły jednak znajdzie się potrzeba wzmocnienia na którejś z pozycji, by nasz skład mógł podołać wyzwaniom obecnego sezonu. Warto mieć w głowie ten stale przewijający się w decyzjach managera konflikt między krótkim i długim okresem. Weźmy na warsztat rzeczywiste (to oczywiście tylko namiastka Football Managera, ale cóż...) działania Wengera z ostatnich lat - decyzja o przeprowadzce klubu na nowy stadion sprawiła, że ograniczono fundusze transferowe i prowadzone politykę zastępowania odchodzących gwiazd młodymi talentami. Po latach obfitujących w sukcesy w lidze, Arsenal jest już w szóstym sezonie bez trofeum. Z drugiej strony, co rok znajdowali się w pierwszej czwórce, gwarantując sobie dodatkowe przychody z Ligi Mistrzów a raz dotarli nawet do finału - rozstrzygniętego w dużej mierze czerwoną kartką Lehmanna będącego dotąd w życiowej formie. Zatem można stwierdzić, że klub dzięki dobrej długofalowej polityce kadrowo-finansowej jest w wyśmienitej kondycji, nadal podejmując walkę sportowo. Można zaś i stwierdzić, że doprowadzono klub o mistrzowskim składzie do ruiny sportowej - zapewne przy większych możliwościach transferowych Arsenalowi udałoby się w tych 6 latach przynajmniej raz zdobyć mistrzostwo. Osobiście wydaje mi się to zbyt duży koszt sportowy, ale trudno odmówić sensu odmiennemu punktowi widzenia. Z perspektywy Football Managera ryzyko związane z agresywną polityką (preferowaną przez autora) jest z pewnością czym innym niż postrzegane w rzeczywistości – Wengerowi nie można więc odmówić odpowiedzialności.
Rekomendacje #1: kontrakty a zdrowy rozsądek
Zatem, jak widać na powyższym przykładzie, są różne metody patrzenia na to samo zagadnienie. Warto na początku rozgrywki zastanowić się czy priorytet nadajemy perspektywie długookresowej czy krótkookresowej. Moją preferencją jest nacisk na krótki okres, aczkolwiek przy próbie utrzymania jej w ramach długookresowej wizji. Cóż to znaczy? Na początek - odpowiedzialna polityka kontraktowa, czyli unikanie „kominów płacowych”, gdyż jeden bardzo dobrze zarabiający piłkarz szybko powoduje epidemię żądań podwyżkowych, ponadto jeśli okaże się, że jednak nie spełnia oczekiwań i chcielibyśmy s
ię go pozbyć (pamięta ktoś takiego Davida Suazo z Interu Mediolan?), to nie ma chętnych na zaoferowanie mu kontraktu wystarczającego kalibru. I zostajmy z tzw. „martwym drewnem” (dead wood) obciążającym nam budżet. A nieodzowną cechą FM-a jest to, że budżet jest zawsze niższy niż byśmy chcieli. Ważna jest też długość kontraktów - młodym należy oferować kontrakty dłuższe, zaś starszym, po trzydziestce, krótkie (możemy potem odnowić, z reguły udaje się przy tym pomniejszyć wynagrodzenie). Unikajmy zabaw w Świętego Mikołaja, a kondycja finansowa klubu będzie dobra.
Zaznaczyć tu muszę, iż nie imałem się prowadzenia amatorskich i półamatorskich zespołów z najniższych lig, przy których powyższe analizy tracą znaczenie - szukamy wtedy jakichkolwiek nadających się zawodników do drużyny niezależnie od wieku (skoro i tak nie możemy nikogo związać profesjonalnym kontraktem).
Rekomendacje #2: życie na kredyt
Wbrew popularnym tezom (uważanym wręcz za truizmy), bardzo opłaca się odkładać płatności transferowe w czasie (czyli rozbijać je na raty, rozłożone na najdłuższy możliwy okres) - dzięki temu budżetu starczy na ściągnięcie większej liczby upragnionych zawodników. W drugą stronę (sprzedając) należy się starać o otrzymanie płatności natychmiast. Jeśli będziemy prowadzić dobrą politykę transferową, to często zdążymy już sprzedać zawodnika w gotówce za kilkakrotnosć kwoty, za którą go ściągnęliśmy w ratach i to zanim skończymy je spłacać! A o dobre transfery nie jest w FM-ie aż tak ciężko, gdy już znajdą się na nie środki.
Rekomendacje #3: taktyka
Każda odsłona FM-a ma tu pewną specyfikę, ale pewne ogólne wytyczne można wskazać. Przede wszystkim - w każdej pierwszej jedenastce powinno się znaleźć miejsce (jeśli chodzi o graczy z pola) dla przynajmniej 2 środkowych obrońców, jednego defensywnego pomocnika i jednego napastnika. Przykłady meczów, gdy można utworzyć sensowną taktykę wbrew tej regule są naprawdę rzadkie. Oznacza to, że wraz z bramkarzem 5 pozycji jest zarezerwowanych „na sztywno”. Sensowne taktyki dzielą się na te z 3, 4 bądź 5 obrońcami i analogicznie z pomocnikami. Więc jeszcze 3 zawodników (obrońca i 2 pomocników) jest zarezerwowanych „na półsztywno” (jest pole manewru, gdzie umieścić ich w ramach formacji). Znaczy to że do „szkieletowego” ustawienia 3-3-1 możemy swobodnie poprzydzielać zaledwie 3 zawodników. Założenia typu „Będę grać 4 obrońcami/2 napastnikami” mogą dalej zawęzić pole wyboru, przybliżając do ostatecznego wyboru taktyki. Jednak, dokonując dygresji od samej taktyki, warto spojrzeć na swoją drużynę przez pryzmat powyższego rozumowania w kontekście doboru kadry. Szkieletem naszej drużyny jest wymienione przeze mnie 5 „sztywnych” i 3 „półsztywnych” zawodników, dla których musimy posiadać zmienników, by drużyna nie posypała nam się w razie kontuzji. Kontuzje u pozostałych mogą być problemem, ale możemy się z nimi ewentualnie uporać alarmową zmianą taktyki.
Ajmdemen vs Arsene Wenger
Była mowa o długofalowości przy doborze personelu, ale z reguły jednak priorytet powinna mieć chwila obecna. np. jeśli posiadany już skład jest wystarczający, możemy sobie pozwolić na pooszczędzanie, by uzbierać na jakiegoś supergracza („super” w odniesieniu do naszej jakości, np. Juan Roman Riquelme w Kaiserslautern zdecydowanie kwalifikuje się jako supergracz, w Barcelonie już niezbyt). Z reguły jednak znajdzie się potrzeba wzmocnienia na którejś z pozycji, by nasz skład mógł podołać wyzwaniom obecnego sezonu. Warto mieć w głowie ten stale przewijający się w decyzjach managera konflikt między krótkim i długim okresem. Weźmy na warsztat rzeczywiste (to oczywiście tylko namiastka Football Managera, ale cóż...) działania Wengera z ostatnich lat - decyzja o przeprowadzce klubu na nowy stadion sprawiła, że ograniczono fundusze transferowe i prowadzone politykę zastępowania odchodzących gwiazd młodymi talentami. Po latach obfitujących w sukcesy w lidze, Arsenal jest już w szóstym sezonie bez trofeum. Z drugiej strony, co rok znajdowali się w pierwszej czwórce, gwarantując sobie dodatkowe przychody z Ligi Mistrzów a raz dotarli nawet do finału - rozstrzygniętego w dużej mierze czerwoną kartką Lehmanna będącego dotąd w życiowej formie. Zatem można stwierdzić, że klub dzięki dobrej długofalowej polityce kadrowo-finansowej jest w wyśmienitej kondycji, nadal podejmując walkę sportowo. Można zaś i stwierdzić, że doprowadzono klub o mistrzowskim składzie do ruiny sportowej - zapewne przy większych możliwościach transferowych Arsenalowi udałoby się w tych 6 latach przynajmniej raz zdobyć mistrzostwo. Osobiście wydaje mi się to zbyt duży koszt sportowy, ale trudno odmówić sensu odmiennemu punktowi widzenia. Z perspektywy Football Managera ryzyko związane z agresywną polityką (preferowaną przez autora) jest z pewnością czym innym niż postrzegane w rzeczywistości – Wengerowi nie można więc odmówić odpowiedzialności.
Rekomendacje #1: kontrakty a zdrowy rozsądek
Zatem, jak widać na powyższym przykładzie, są różne metody patrzenia na to samo zagadnienie. Warto na początku rozgrywki zastanowić się czy priorytet nadajemy perspektywie długookresowej czy krótkookresowej. Moją preferencją jest nacisk na krótki okres, aczkolwiek przy próbie utrzymania jej w ramach długookresowej wizji. Cóż to znaczy? Na początek - odpowiedzialna polityka kontraktowa, czyli unikanie „kominów płacowych”, gdyż jeden bardzo dobrze zarabiający piłkarz szybko powoduje epidemię żądań podwyżkowych, ponadto jeśli okaże się, że jednak nie spełnia oczekiwań i chcielibyśmy s
Zaznaczyć tu muszę, iż nie imałem się prowadzenia amatorskich i półamatorskich zespołów z najniższych lig, przy których powyższe analizy tracą znaczenie - szukamy wtedy jakichkolwiek nadających się zawodników do drużyny niezależnie od wieku (skoro i tak nie możemy nikogo związać profesjonalnym kontraktem).
Rekomendacje #2: życie na kredyt
Wbrew popularnym tezom (uważanym wręcz za truizmy), bardzo opłaca się odkładać płatności transferowe w czasie (czyli rozbijać je na raty, rozłożone na najdłuższy możliwy okres) - dzięki temu budżetu starczy na ściągnięcie większej liczby upragnionych zawodników. W drugą stronę (sprzedając) należy się starać o otrzymanie płatności natychmiast. Jeśli będziemy prowadzić dobrą politykę transferową, to często zdążymy już sprzedać zawodnika w gotówce za kilkakrotnosć kwoty, za którą go ściągnęliśmy w ratach i to zanim skończymy je spłacać! A o dobre transfery nie jest w FM-ie aż tak ciężko, gdy już znajdą się na nie środki.
Rekomendacje #3: taktyka
Każda odsłona FM-a ma tu pewną specyfikę, ale pewne ogólne wytyczne można wskazać. Przede wszystkim - w każdej pierwszej jedenastce powinno się znaleźć miejsce (jeśli chodzi o graczy z pola) dla przynajmniej 2 środkowych obrońców, jednego defensywnego pomocnika i jednego napastnika. Przykłady meczów, gdy można utworzyć sensowną taktykę wbrew tej regule są naprawdę rzadkie. Oznacza to, że wraz z bramkarzem 5 pozycji jest zarezerwowanych „na sztywno”. Sensowne taktyki dzielą się na te z 3, 4 bądź 5 obrońcami i analogicznie z pomocnikami. Więc jeszcze 3 zawodników (obrońca i 2 pomocników) jest zarezerwowanych „na półsztywno” (jest pole manewru, gdzie umieścić ich w ramach formacji). Znaczy to że do „szkieletowego” ustawienia 3-3-1 możemy swobodnie poprzydzielać zaledwie 3 zawodników. Założenia typu „Będę grać 4 obrońcami/2 napastnikami” mogą dalej zawęzić pole wyboru, przybliżając do ostatecznego wyboru taktyki. Jednak, dokonując dygresji od samej taktyki, warto spojrzeć na swoją drużynę przez pryzmat powyższego rozumowania w kontekście doboru kadry. Szkieletem naszej drużyny jest wymienione przeze mnie 5 „sztywnych” i 3 „półsztywnych” zawodników, dla których musimy posiadać zmienników, by drużyna nie posypała nam się w razie kontuzji. Kontuzje u pozostałych mogą być problemem, ale możemy się z nimi ewentualnie uporać alarmową zmianą taktyki.
