| Willys GP Jeep | ||||||
Willys GP Jeep - żywa legendaOficjalna nazwa wojskowa nowego pojazdu – „1/4 ton reconnaissance truck” – szybko została zastąpiona powszechnie używanym słowem Jeep, który później przyjął się jako określenie ogółu lekkich samochodów terenowych. Jeep stał się symbolem amerykańskich sił zbrojnych na całym świecie.
W lipcu 1940 r. Komitet Zaopatrzenia Technicznego Armii USA ogłosił konkurs na konstrukcję lekkiego samochodu mogącego poruszać się po bezdrożach, służącego jako pojazd rozpoznawczy, dostawczy, do ewakuacji rannych, łącznościowy itp. Spośród wielu firm, którym przesłano warunki konkursu, na udział zdecydowały się tylko trzy: American Bantam Car Company, Willys – Overland i Ford. Jako jedyny dotrzymał terminu Bantam i otrzymał zamówienie. Jednak już po rozpoczęciu produkcji okazało się, że samochód cechuje niewystarczającą trwałość, jak również sama firma przeceniła swoje możliwości produkcyjne. Zwrócono się więc ponownie do pozostałych uczestników konkursu. Wtedy to zespół konstruktorów firmy Willys, gdzie na czele stał Barney Roos, przedstawił prototyp pojazdu, który zakwalifikowano do masowej produkcji jako Willys MA. Równocześnie ze względu na konieczność zapewnienia dwóch niezależnych źródeł zaopatrzenia uruchomiono produkcję różniącego się tylko szczegółami samochodu w zakładach Forda, oznaczając wytwarzany tam pojazd jako Ford GPW. Natomiast pierwotny zwycięzca konkursu, firma Bantam rozpoczęła produkcję przyczepek do Willysa.
Nowy pojazd wielozadaniowy otrzymał skrót GP (General purpose – do różnych celów) albo w skrócie Jeep. Konstrukcja samochodu była oparta na solidnej ramie. Zamocowane na ramie prymitywne otwarte nadwozie pozbawione było drzwi, zamiast których były wycięcia w bocznych burtach na wysokości przednich siedzeń. Jak na wojskowy samochód przystało siedzenia posiadały tylko szczątkową tapicerkę. Pod siedzeniem kierowcy umieszczony był zbiornik paliwa o pojemności 56,8 l, tylne siedzenia to mała składana ławeczka prawie na wysokości górnej krawędzi burt. Na tylnym pasie z zewnątrz zamocowano z prawej strony koło zapasowe, a z lewej uchwyt na 20 litrowy kanister. Na zewnątrz nadwozia, po bokach za wycięciami drzwiowymi i na tylnych narożnikach znajdowały się uchwyty do wyciągania samochodu w wypadku ugrzęźnięcia w terenie. Po lewej stronie nadwozia znajdowały się uchwyty na łopatę i siekierę. Przednia szyba, dzielona, płaska, mogła być położona wraz z ramką na masce silnika lub przy rozpiętym na stalowym stelażu, brezentowym daszku, który chronił tylko od góry i od tyłu. Napęd zapewniał czterocylindrowy rzędowy silnik benzynowy, o mocy 60,8 KM umieszczony z przodu pojazdu. Ze specjalnymi oponami Jeep pokonywał trudniejsze tereny. Na Dalekim Wschodzie mógł lepiej pokonywać drogi w dżungli. Przewożąc do czterech rannych był używany froncie jako najszybszy transporter rannych lub wyposażony w ciężki karabin maszynowy i bezodrzutowe działa jako wspierający walkę pojazd piechoty. Willys MB używany był na wszystkich frontach II wojny światowej, w różnych warunkach klimatycznych i okazał się niezawodnym samochodem. Na jego konstrukcji oparło się wiele firm produkujących pojazdy terenowych w późniejszym okresie. Łącznie do zakończenia produkcji wykonana 639.245 egzemplarzy, z tego 361.349 jako Willys MB i 277.896 jako Ford GPW. W latach powojennych, po zaprzestaniu produkcji w USA, samochód był produkowany na licencji w kilku krajach, praktycznie w niezmienionej wersji, natomiast w Stanach firma Willys, wykorzystując ogromne zapasy wytworzonych części, rozpoczęła produkcję na rynek cywilny samochodów z nadwoziem zamkniętym, o zwiększonym rozstawie osi, z napędem na dwa lub cztery koła. Dane techniczne: Autor: 4876
|
| |
