M8 Greyhound

M8 Greyhound

W armii amerykańskiej panowała od II wojny światowej opinia, że opancerzone pojazdy kołowe nie stanowią czynnika rozstrzygającego losy bitew. Jednak po doświadczeniach na froncie europejskim zmieniono zdanie na ten temat.

Niemcy posiadali wozy typu Puma, sojusznik Amerykanów - Anglia - miał na wyposażeniu swych wojsk samochody pancerne Humber Mk IV, Diamer Mk I i AEC Mk II. Więc także w USA rozpoczęto prace nad rozwojem opancerzonego, trzyosiowego pojazdu, z napędem na wszystkie koła i uzbrojonego w armatę kalibru 37mm.

Po określeniu kierunku rozwoju T22 wybrano jako najlepszy projekt firmy Ford i w marcu 1943 roku uruchomiono produkcję. Pojazd oznaczono oficjalnie jako Light Armored Car 6x6, M8. Produkcja wprawdzie trwała tylko do 1945 roku, lecz na front wysłano 11667 pojazdów. M8 dzięki swojej sprawności w terenie znakomicie sprawdzał się jako wóz rozpoznawczy, walcząc w całej Europie podczas odwrotu Wehrmachtu. Dzięki swojej broni umieszczonej w małej wieży był skuteczny także w walkach z nieprzyjacielską piechotą. Napęd na wszystkie koła gwarantował mu dobrą mobilność w terenie. Potrafił pokonywać wzniesienia o nachyleniu 60%, a głębokość brodzenia wynosiła około 1,5 metra. Wszystkie koła były zakryte od góry sporych rozmiarów błotnikami. W wozach będących na wyposażeniu wojsk francuskich błotniki często demontowano, co po pierwsze - umożliwiało szybką zmianę uszkodzonego koła, a po drugie - uniemożliwiało zbieranie i pozostawanie dużych ilości błota i ziemi pomiędzy kołami i błotnikami, dostającej się tam podczas jazdy w terenie. Okrągła, lekko skośna wieża była otwarta od góry, zamontowano w niej działko 37 mm i sprzężony z nim karabin maszynowy 7,62 mm Browning. Później montowano także ciężki karabin maszynowy kalibru 12,7 mm na obrotnicy zamontowanej na wieży.

M8 Greyhound 214803,1


Wysoka wydajność amerykańskiego przemysłu była wystarczająca, by wyposażyć w M8 także wojska brytyjskie. Chevrolet dostarczył już Anglikom opancerzony samochód rozpoznawczy Staghound, więc przyjęli oni także na wyposażenie M8 pod nazwą Greyhound. Okazało się jednak, że Greyhound był za lekko opancerzony, a jego kadłub był mało odporny na wybuch min przeciwpancernych. Stąd często w angielskich wozach zabezpieczano się dodatkowo układając na podłodze przedziału worki z piaskiem. Ponieważ pojazdy wyprodukowano w dużej ilości, nie było problemu z zastępowaniem zniszczonych pojazdów nowymi. Kolej zaletą masowej produkcji było to, że M8 znajdował się zawsze tam gdzie był potrzebny. Nie dziwi więc także fakt, że po zakończeniu wojny duża ilość tych pojazdów trafiła do państw zrzeszonych w NATO, gdzie używano ich do lat siedemdziesiątych. Nie weszły jednak do uzbrojenia niemieckiej Bundeswehry, lecz tylko ichniejszych wojsk ochrony pogranicza. Udoskonaloną wersją M8 był M20, w którym zdjęto wieżę i zmodernizowano przedział bojowy, dzięki czemu powstał wszechstronny przedział transportowy. Pod nazwą Armored Utility Car M20 wyprodukowano 3791 wozów.

Dane techniczne:

  • Masa: 7800 kg
  • Długość: 500 cm
  • Szerokość: 254 cm
  • Wysokość: 225 cm
  • Napęd: sześciocylindrowy silnik benzynowy w układzie V, Hercules JXD 320
  • Moc: 82kW
  • Układ jezdny: koła, napęd na 6 kół
  • Prędkość maksymalna: 89km/h na drodze
  • Zasięg: 560 km
  • Uzbrojenie: armata 37 mm M6, KM 7,62 mm sprzężony z armatą, KM 12,7 mm na wieży
  • Zapas amunicji: armata 80 sz., KM-y 1900 sz.
  • Załoga: 4 osoby


    Wypruwacz
    E-mail autora: mateuszkar(at)tlen.pl


  • Autor: 4876
    skomentuj
    KOMENTARZE NA TEMAT GRY
    09.11.2009 | Baker » takim wozie w grze company of hereoes długo nie po
    więcej komentarzy dodaj komentarz