Dora lub Ciężki Gustav (Schwerer Gustav) - tak nazwano potężne niemieckie działo kolejowe kalibru 80 cm (800 mm). Pracę nad działem rozpoczęto przed wybuchem drugiej wojny światowej (niestety rozbieżność źródeł nie pozwala mi na zamieszczenie wiarygodnych danych) w zakładach Kruppa. Potwora tego wynaleziono przede wszystkim w celu przerwania umocnień Linii Maginota, podczas kampanii przeciw Francji. Jednak ostatecznie nie użyto tej broni, prawdopodobnie miało to związek z trudną obsługą, przygotowaniem do działania i ogromnego zaangażowania ludzi (a było ono niemałe, prawdopodobnie do samego złożenia Dory wymagane było kilka dźwigów kolejowych i około 1400 ludzi, w tym wartowników i brygady przeciwlotniczej). Działo było praktycznie niemobilne, ze względu na długie ładowanie jednego pocisku (którego waga przekraczała 7 ton), szybkostrzelność również nie była powalająca, jednak w porównaniu do zniszczeń (podobno było w stanie przebić grubą na osiem metrów płytę z żelbetu czy stalowy pancerz o grubości jednego metra), możnaby ją uznać za dobrą. Zasięg działa dochodził nawet do 50 km, jednak celność była znikoma. Prawdopodobnie prędkość początkowa pocisku wynosiła 710-820 m/s. Dora wraz z całym osprzętem ważyła około 1350 ton, zaś długość lufy przekraczała 30 metrów.



Można powiedzieć, iż działo to było czymś w rodzaju wizytkówki lub ulotki reklamowej armii III Rzeszy, warto zaznaczyć że dla niemieckiej propagandy musiała mieć ona niemałe znaczenie. Dalsze losy działa nie są mi znane, dopuszczalną teorią mogłoby być rozmontowanie go lub przechwycenie przez aliantów.

Reasumując, jest to zapewne jedno z największych dział w historii i jedna z najbardziej niszczycielskich broni (jeśli nie w sensie dosłownym, to w sensie propagandowym). Imponujące jest to, jakie bronie zostały stworzone przez III Rzeszę, dlatego myślę, że nie jesteśmy nawet w stanie sobie wyobrazić, jakie obecnie bronie kryte są przez wojska na całym świecie.