World War II: Panzer Claws II
Sztab VVeteranów
Tytuł: World War II: Panzer Claws II
Producent: Reality Pump
Dystrybutor: TopWare Poland
Gatunek: Strategia RTS
Premiera Pl: 2006-04-03
Premiera Świat:
Autor: Klemens
Tytuł: World War II: Panzer Claws II
Producent: Reality Pump
Dystrybutor: TopWare Poland
Gatunek: Strategia RTS
Premiera Pl: 2006-04-03
Premiera Świat:
Autor: Klemens
GALERIA SCREENÓW
Program ten pozwala uczestniczyć nam w potyczkach pojazdów zmechanizowanych: potężnych Tygrysów Królewskich, Tygrysów, Panter, T-72, T-34 czy niewielkich T-26 i innych pojazdów gąsienicowych. Terenem działań jest praktycznie cała Europa w latach 1941-1944. Dziwnym trafem nie zawarto w nim żadnej kampanii zahaczającej choćby o Polskę, co w grze traktującej o Drugiej Wojnie Światowej wydaje się nieco dziwne.
WWIIPC2 od innych gier tego typu odróżnia się luźnym podejściem do tematu. Niby mamy jednostki, widok z lotu ptaka, ale już wydobywanie surowców zostało potraktowane po macoszemu. Nie wspominając już o budowie wieżyczek, bunkrów i innych umocnień - takich opcji nie znajdziecie, co jest już zbyt dużym uproszczeniem. Sztuczna inteligencja przeciwników stoi na niskim poziomie, co powoduje, że oddziały wroga tępo prą naprzód (nieświadomie) tracąc przewagę taktyczną. Najsłabszym ogniwem jest piechota, która nie dość, że dziwnie się zachowuje, to bardzo łatwo daje się tratować przez pojazdy. A na dodatek w spotkaniu na otwartym terenie z batalionem czołgów potrafi toczyć wyrównany pojedynek, nie pada przez dłuższy czas nawet pod ogniem 8 dział czołgowych co wydaje się nieco dziwne. No a już szczytem niedbalstwa jest animacja jednostek, które niemalże „latają”(tak zrealizowano czołganie się). Doprawdy komicznie wygląda, kiedy takie grupki się atakują, raz po raz padając i ślizgając się kilkadziesiąt metrów, jest to niewątpliwie spore niedopatrzenie ze stront twórców gry. Plusem piechoty jest to, że możemy nią obsadzać zdobyte bunkry, punkty zaopatrzenia czy ciężarówki. W trakcie rozgrywki wprowadzono limity amunicji. Tak więc każda z jednostek po pewnym czasie (gdy wystrzela swój limit) staje się zupełnie bezbronna. Jedynym rozwiązaniem jest nawiązanie bezpośrednich połączeń z punktami zaopatrzenia. Znacząco spowalnia to całą zabawę, sprowadzając ją do poziomu pędzącego żółwia – po każdej bitwie musimy pobawić się w niańkę.
WWIIPC2 od innych gier tego typu odróżnia się luźnym podejściem do tematu. Niby mamy jednostki, widok z lotu ptaka, ale już wydobywanie surowców zostało potraktowane po macoszemu. Nie wspominając już o budowie wieżyczek, bunkrów i innych umocnień - takich opcji nie znajdziecie, co jest już zbyt dużym uproszczeniem. Sztuczna inteligencja przeciwników stoi na niskim poziomie, co powoduje, że oddziały wroga tępo prą naprzód (nieświadomie) tracąc przewagę taktyczną. Najsłabszym ogniwem jest piechota, która nie dość, że dziwnie się zachowuje, to bardzo łatwo daje się tratować przez pojazdy. A na dodatek w spotkaniu na otwartym terenie z batalionem czołgów potrafi toczyć wyrównany pojedynek, nie pada przez dłuższy czas nawet pod ogniem 8 dział czołgowych co wydaje się nieco dziwne. No a już szczytem niedbalstwa jest animacja jednostek, które niemalże „latają”(tak zrealizowano czołganie się). Doprawdy komicznie wygląda, kiedy takie grupki się atakują, raz po raz padając i ślizgając się kilkadziesiąt metrów, jest to niewątpliwie spore niedopatrzenie ze stront twórców gry. Plusem piechoty jest to, że możemy nią obsadzać zdobyte bunkry, punkty zaopatrzenia czy ciężarówki. W trakcie rozgrywki wprowadzono limity amunicji. Tak więc każda z jednostek po pewnym czasie (gdy wystrzela swój limit) staje się zupełnie bezbronna. Jedynym rozwiązaniem jest nawiązanie bezpośrednich połączeń z punktami zaopatrzenia. Znacząco spowalnia to całą zabawę, sprowadzając ją do poziomu pędzącego żółwia – po każdej bitwie musimy pobawić się w niańkę.
