Dzieło dwóch ludzi (z niewielką pomocą przyjaciół) - byłych pracowników koncernu EA. Wspomnień z pracy w wielkiej firmie chyba nie mieli najlepszych, gdyż fabuła "World of Goo" (o ile w ogóle można tu mówić o jakiejś fabule), niezależnie od wszechobecnego nienachalnego humoru, zawiera dyskretne, lecz wyraziste antykorporacyjne przesłanie. Dwuwymiarowa, stylizowana na surrealistyczno-naiwną, grafika i takaż, pełna uroku, muzyka to mocne atuty tej gry. Największym jest wszakże imponująca pomysłowość, z jaką twórcy postanowili pomęczyć szare komórki, a czasem i szybkość reakcji, graczy. Tu naprawdę nie ma miejsca na rutynę! Na deser po znakomitej kampanii gra oferuje jeszcze tryb dla hardkorowców i zalążek multiplayera w postaci wyścigów, kto zbuduje najwyższy budynek z uzbieranych w czasie gry "glutków". Jedyne, co mi się nie podobało to miejsce, do którego podczas każdej misji mamy doprowadzić naszych lepkich bohaterów. Otóż kojarzy mi się ono ze starą, z peerelowskich jeszcze czasów, spłuczką sedesową. Ale może to tylko tak przypadkiem się autorom gry "zaprojektowało". :-) W gatunku gier logiczno-zręcznościowych "World of Goo" to ścisła czołówka. Polecam!

Dzieło dwóch ludzi (z niewielką pomocą przyjaciół) - byłych pracowników koncernu EA. Wspomnień z pracy w wielkiej firmie chyba nie mieli najlepszych, gdyż fabuła "World of Goo" (o ile w ogóle można tu mówić o jakiejś fabule), niezależnie od wszechobecnego nienachalnego humoru, zawiera dyskretne, lecz wyraziste antykorporacyjne przesłanie. Dwuwymiarowa, stylizowana na surrealistyczno-naiwną, grafika i takaż, pełna uroku, muzyka to mocne atuty tej gry. Największym jest wszakże imponująca pomysłowość, z jaką twórcy postanowili pomęczyć szare komórki, a czasem i szybkość reakcji, graczy. Tu naprawdę nie ma miejsca na rutynę! Na deser po znakomitej kampanii gra oferuje jeszcze tryb dla hardkorowców i zalążek multiplayera w postaci wyścigów, kto zbuduje najwyższy budynek z uzbieranych w czasie gry "glutków". Jedyne, co mi się nie podobało to miejsce, do którego podczas każdej misji mamy doprowadzić naszych lepkich bohaterów. Otóż kojarzy mi się ono ze starą, z peerelowskich jeszcze czasów, spłuczką sedesową. Ale może to tylko tak przypadkiem się autorom gry "zaprojektowało". :-) W gatunku gier logiczno-zręcznościowych "World of Goo" to ścisła czołówka. Polecam!

Dzieło dwóch ludzi (z niewielką pomocą przyjaciół) - byłych pracowników koncernu EA. Wspomnień z pracy w wielkiej firmie chyba nie mieli najlepszych, gdyż fabuła "World of Goo" (o ile w ogóle można tu mówić o jakiejś fabule), niezależnie od wszechobecnego nienachalnego humoru, zawiera dyskretne, lecz wyraziste antykorporacyjne przesłanie. Dwuwymiarowa, stylizowana na surrealistyczno-naiwną, grafika i takaż, pełna uroku, muzyka to mocne atuty tej gry. Największym jest wszakże imponująca pomysłowość, z jaką twórcy postanowili pomęczyć szare komórki, a czasem i szybkość reakcji, graczy. Tu naprawdę nie ma miejsca na rutynę! Na deser po znakomitej kampanii gra oferuje jeszcze tryb dla hardkorowców i zalążek multiplayera w postaci wyścigów, kto zbuduje najwyższy budynek z uzbieranych w czasie gry "glutków". Jedyne, co mi się nie podobało to miejsce, do którego podczas każdej misji mamy doprowadzić naszych lepkich bohaterów. Otóż kojarzy mi się ono ze starą, z peerelowskich jeszcze czasów, spłuczką sedesową. Ale może to tylko tak przypadkiem się autorom gry "zaprojektowało". :-) W gatunku gier logiczno-zręcznościowych "World of Goo" to ścisła czołówka. Polecam!