Settlers II: 10-lecie
Sztab VVeteranów
Tytuł: Settlers II: 10-lecie
Producent: Blue Byte Software
Dystrybutor: CD Projekt
Gatunek: Strategia RTS
Premiera Pl: 2006-10-27
Premiera Świat:
Autor: Klemens
Tytuł: Settlers II: 10-lecie
Producent: Blue Byte Software
Dystrybutor: CD Projekt
Gatunek: Strategia RTS
Premiera Pl: 2006-10-27
Premiera Świat:
Autor: Klemens
GALERIA SCREENÓW
Naprawdę nic nie zmieniło się w stosunku do pierwowzoru, różnice są naprawdę detaliczne i incydentalne – ot, katapulty nie zawsze trafiają, z kolei razić mogą już nie tylko budynki wojskowe, ale i inne; porty budować można nie tylko na mapach przeznaczonych dla kampanii (co było wielkim, nazwijmy rzeczy po imieniu, idiotyzmem poprzedniczki); przy jednej fladze może zaś spoczywać maksymalnie sześć towarów w tym samym czasie; możliwe także stało się rozbudowywanie budynków wojskowych etc. – ale nie zmienia to w sposób zasadniczy, ba, właściwie nawet zauważalny, rozgrywki.
Gracze dopiero zapoznający się z serią mogą na początku poczuć się lekko zagubieni, konieczne bowiem będzie przyswojenie sobie podstawowych zależności łączących poszczególne budynki. Te zaś wcale nie są specjalnie skomplikowane, a bardzo intuicyjnie, nawiązują bowiem do podstawowych skojarzeń. Co innego stworzyć sprawnie i optymalnie działający mechanizm z owych poszczególnych elementów – i tu właśnie pojawia się analogia do szachów, niezwykle wciągającej gry o przecież naprawdę prostych zasadach.
Gra oszałamia grafiką, nawet już przy niższych detalach, zaś przy najwyższych jest prawdziwą ucztą dla oczu. Tym bardziej, że możliwy jest całkiem głęboki zoom, nieobrażający gracza pikselami. Czasami naprawdę przyjemnie jest „odpuścić” rozgrywkę, by tylko poprzyglądać się poszczególnym czynnościom swoich podopiecznych. Twórcy niewątpliwie słowa dotrzymali, gra przez wiele następnych lat raczej nikogo nie będzie razić, odrzucać swą oprawą.
Gracze dopiero zapoznający się z serią mogą na początku poczuć się lekko zagubieni, konieczne bowiem będzie przyswojenie sobie podstawowych zależności łączących poszczególne budynki. Te zaś wcale nie są specjalnie skomplikowane, a bardzo intuicyjnie, nawiązują bowiem do podstawowych skojarzeń. Co innego stworzyć sprawnie i optymalnie działający mechanizm z owych poszczególnych elementów – i tu właśnie pojawia się analogia do szachów, niezwykle wciągającej gry o przecież naprawdę prostych zasadach.
Gra oszałamia grafiką, nawet już przy niższych detalach, zaś przy najwyższych jest prawdziwą ucztą dla oczu. Tym bardziej, że możliwy jest całkiem głęboki zoom, nieobrażający gracza pikselami. Czasami naprawdę przyjemnie jest „odpuścić” rozgrywkę, by tylko poprzyglądać się poszczególnym czynnościom swoich podopiecznych. Twórcy niewątpliwie słowa dotrzymali, gra przez wiele następnych lat raczej nikogo nie będzie razić, odrzucać swą oprawą.
