Carrion
Sztab VVeteranów
Tytuł: Carrion
Producent: Phobia Game Studio
Dystrybutor:
Gatunek: gra akcji
Premiera Pl: 0000-00-00
Premiera Świat:
Autor: Klemens
Tytuł: Carrion
Producent: Phobia Game Studio
Dystrybutor:
Gatunek: gra akcji
Premiera Pl: 0000-00-00
Premiera Świat:
Autor: Klemens
GALERIA SCREENÓW
Wcielamy się w… coś, a mianowicie bezkształtne monstrum, które ewidentnie stanowiło przedmiot badań placówki wojskowej, które mniej czy bardziej przez przypadek wyzwoliło się ze swoich okowów. Początkowo nasza aktywność szybko sprowadza się wyłącznie do uciekania, szybko jednak przeobrażamy się z ofiary w drapieżnika – zaczynamy bowiem pożerać ludzi, nie czyniąc rozróżnienia pomiędzy naukowcami, personelem technicznym czy uzbrojoną ochroną oraz żołnierzami. Nie czynimy tego jednak w imię zwykłego pozyskiwania kalorii bądź czysto demonicznej złośliwości, lecz dzięki temu rośniemy, jak też zdobywamy zdolności umożliwiające nowe interakcje, generalnie zwiększające nasze zabójcze instrumentarium, ale które możemy wykorzystywać również do innych interakcji.
Carrion tak naprawdę łączy w sobie kilka gatunków, mi osobiście jednak najbardziej się kojarząc (nie tylko z uwagi na oprawę) ze „staroszkolnymi” platformówkami (tyle że bez skakania). Owszem, wszystko co ruchome zwykło stanowić zagrożenie, owszem, musimy zręcznie unikać przeciwników i odwdzięczać się im pięknym za nadobne, w dużym stopniu jednak rozgrywkę spędzamy na zastanawianiu się jak dotrzeć w określone miejsce – gra roi się od różnorakich środowiskowych zagadek, czasami zresztą frustrujących, bo rozwiązywalnych dopiero po uzyskaniu nowej zdolności, a przez to przymuszając nad do backtrackingu. Z reguły jednak wymaga to jedynie cofnięcia się o kilka plansz, co przy tempie rozgrywki nie jest zanadto uciążliwe.
Carrion tak naprawdę łączy w sobie kilka gatunków, mi osobiście jednak najbardziej się kojarząc (nie tylko z uwagi na oprawę) ze „staroszkolnymi” platformówkami (tyle że bez skakania). Owszem, wszystko co ruchome zwykło stanowić zagrożenie, owszem, musimy zręcznie unikać przeciwników i odwdzięczać się im pięknym za nadobne, w dużym stopniu jednak rozgrywkę spędzamy na zastanawianiu się jak dotrzeć w określone miejsce – gra roi się od różnorakich środowiskowych zagadek, czasami zresztą frustrujących, bo rozwiązywalnych dopiero po uzyskaniu nowej zdolności, a przez to przymuszając nad do backtrackingu. Z reguły jednak wymaga to jedynie cofnięcia się o kilka plansz, co przy tempie rozgrywki nie jest zanadto uciążliwe.
