Raszyn 1809

Napoleon Bonaparte, po zwycięstwach nad Austrią, Prusami i Rosją, postanowił utworzyć nowe państwa, które jednak będą zależne od Francji. Jednym z nich było Księstwo Warszawskie powstałe w 1807 roku. Po raz pierwszy od czasów zaborów władza znalazła się w polskich rękach. Jednak cesarz Francji zażądał od Polaków 30 tysięcy żołnierzy. Mimo kłopotów ze znalezieniem wyszkolonej kadry oficerskiej i podoficerskiej, w początkach 1809 roku udało się sformować armię. Część według planów Napoleona została wysłana poza kraj. Tymczasem nad Księstwem zawisło nowe niebezpieczeństwo.
14 kwietnia 1809 roku na granicy Cesarstwa Austrii i Księstwa Warszawskiego doszło do ważnego wydarzenia. Arcyksiążę Ferdynand d'Este podszedł do polskiego oficera i wręczył mu swój bilet wizytowy z napisem „wojna rozpocznie się w ciągu 12 godzin”. Austriackie wojsko wkroczyło do Księstwa Warszawskiego z rozkazem jego zajęcia i zlikwidowania. Wróg rzucił do boju 30 tysięcy żołnierzy. Polskie wojsko składało się z 14 tysięcy słabo wyszkolonych żołnierzy, wraz z posiłkowym korpusem saskim księcia Fryderyka Augusta, liczącym 2 tysiące żołnierzy.

Dowodzący polską armią książę Józef Poniatowski postanowił wycofać się do Warszawy aby tam się bronić. Kiedy okazało się, że obrona w Warszawie nie jest dobrym pomysłem, książę
rozkazał odeprzeć atak na przedpolach Warszawy. Część wojska wysłał do oddalonego o 5 kilometrów Sękocina, aby zabezpieczyć główną linię obrony. Walki rozpoczęły się 19 kwietnia 1809 roku. Pewni siebie Austriacy uderzyli całą siłą na polskie pozycje. Najzacieklejsze walki toczyły się pod Falentami, gdzie miał swoje pozycje 8. pułk piechoty. Pod naporem 11 batalionów wroga musiał się on jednak wycofać, ale zdecydowanie spowolnił natarcie.

Przeciwnik jednak dalej napierał i niebezpiecznie zb
liżał się do stolicy. Nadszedł kluczowy moment bitwy. Książę Józef osobiście poprowadził natarcie. Ten atak, choć brawurowy, uratował sytuację. Austriacy zostali odparci. W nocy Polacy wycofali się do Warszawy. Austriackie straty wyniosły około 2500 tysiąca ludzi. Polacy stracili 450 żołnierzy, mieli też 900 rannych.

Książę Józef Poniatowski zgodził się na oddanie lewobrzeżnej Warszawy na honorowych warunkach. Jednak polscy żołnierze, pokrzepieni zwycięstwem ruszyli do ofensywy na czele z Księciem. Udało się zająć Kraków, Sandomierz i Zamość. Austriacy musieli wycofać się z Księstwa. Tymczasem Napoleon zwyciężył Austriaków pod Wagram, co przesądziło o losach wojny. Podpisano korzystny dla Księstwa pokój, który powiększał jego terytorium o zachodnią Galicję (tereny III zaboru austriackiego) wraz z Krakowem. Księstwo obroniło swą niezależność.

Źródło: Rafał Korbal - "Słynne Bitwy w Historii Polski”




FifiCz
E-mail autora: jarosaw.czarnota(at)neostrada.pl




Autor: FifiCz
skomentuj
KOMENTARZE NA TEMAT GRY
więcej komentarzy dodaj komentarz