Uganda- Poligon Wariata

Wobec rosnącego ruchu wyzwoleńczego władze kolonialne rozszerzyły zakres autonomii (oprócz UNC powstały w 1955r.-prawicowa Partia Demokratyczna oraz w 1958r. Narodowy Związek Ugandy). W UNC doszło jednak do nieporozumień i na skutek rozłamu 1955-56r., radykalne skrzydło Kongresu utworzyło w 1960r. lewicowy Ludowy Kongres Ugandy (UPC) pod przewodnictwem Apollo Miltona Obote (ur. w 1924(25)r., Obote już od 1957r. był członkiem ustawodawczej Rady Ugandy). Brytyjczycy chcieli uniknąć konfliktu zbrojnego i wobec narastającego ruchu wyzwoleńczego, postanowili przyznać Ugandzie niepodległość (co wcale nie eliminowało ich wpływów polityczno-gospodarczych). W 1962r. odbyły się w Ugandzie wybory do nowo utworzonego Zgromadzenia Narodowego, które wygrała UPC, a jej przywódca Milton Obote stanął na czele rządu autonomicznego. Dnia 9 X 1962r. Uganda uzyskała niepodległość (początkowo w latach 1963-66 jako państwo federalne) w ramach Wspólnoty Narodów, a w 1963r. przystąpiła do ONZ (tu warto wspomnieć, czym była owa Wspólnota Narodów (Commonwealth Of Nations). W latach 1926-49 funkcjonowała jako Brytyjska Wspólnota Narodów. Była to i jest zresztą nadal, współczesna forma więzi gospodarczo-polityczno-naukowo-technicznej między Wielką Brytanią i jej byłymi koloniami. W skład W.N. wchodzą W.Brytania (wraz z terytoriami zależnymi), państwa (dawne dominia w których głową państwa jest królowa brytyjska), niezależne republiki i monarchie, państwa stowarzyszone, za których politykę zagraniczną i obronę odpowiada W.Brytania. W 1967r. powołano Sekretariat z siedzibą w Londynie. Sprzeczności interesów w różnych płaszczyznach (różnice etniczne, stosunek do rasizmu, konflikty zbrojne) między członkami W.N. oraz przystąpienie W.Brytanii do EWG spowodowały rozluźnienie więzów w ramach W.N. Współcześnie ważnym czynnikiem łączącym W.N. są więzy o charakterze ekonomicznym, stosowanie systemu wzajemnych preferencji gospodarczych i przynależność do strefy funta szterlinga).


Czarna Afryka  Uganda  Poligon wariata 221816,1

Apollo Milton Obote


Uganda stała się państwem federalnym, z szeroką autonomią 4 królestw feudalnych (Buganda, Bunjoro, Ankole, Busoga). Prezydentem został Edward Mutesa II (9 X 1962r.), król Bugandy, natomiast premierem oczywiście Milton Obote. Bardzo szybko doszło do waśni i różnicy poglądów między Obote a Mutesą (Mutesa nie zrezygnował z separatystycznych dążeń królestwa Bugandy do niezawisłości i dominacji), co też doprowadziło do otwartego konfliktu, którego finał nastąpił w 1966r. W lutym tego roku Obote dokonał zamachu stanu i obalił władzę Mutesy (2 III 1966r.). Stanął na czele rewolucji i 15 IV 1966r. zniósł konstytucję, usunął całą administrację Mutesy a 24 V 1966r. po udanym ataku na pałac prezydencki zajął jego miejsce, pozostając równocześnie premierem (Mutesa został wygnany z kraju, zmarł w 1969r. na emigracji). Obote miał inną wizję Ugandy i zaczął ją wprowadzać w życie. Doprowadził mianowicie w 1967r. do uchwalenia nowej konstytucji (8 IX 1967r.), która ustanawiała republikę, likwidując ustrój federalny i podział na królestwa feudalne (ustawa zasadnicza jego pomysłu zakładała współpracę ponad plemienną, zamiast kwestii etnicznych dominować miały interesy regionalne). W czasie swojej prezydentury 1966-71 Obote dążył do stabilizacji wewnętrznej i usamodzielnienia gospodarczego (prowadził systematyczną politykę uniezależnienia się od obcego kapitału poprzez nacjonalizację przemysłu i handlu- szczególnie po 1969r., kiedy to wprowadził jednopartyjne rządy UPC oraz nastawił się na współpracę z radykalnymi krajami afrykańskimi oraz państwami komunistycznymi). Realizował program modernizacji kraju (m.in. rozwój oświaty) oraz popierał ruchy wyzwoleńcze. Nie wszystko jednak układało się po jego myśli. Przed wprowadzeniem rządów jednopartyjnych (1969), prezydent Obote szedł na liczne ustępstwa wobec partii tworzących jego rząd, aby zachować ich poparcie. Dzięki pomocy wojsk brytyjskich zdołał powstrzymać planowany pucz wojskowy. Zagrożenie jednak pozostało i kosztem wielu ustępstw przeciągnął w końcu żołnierzy na swoją stronę. Mając armię za plecami mógł pozwolić sobie na zacieśnianie kontroli nad państwem. Pod naciskiem wojska opozycja zamilkła. Obote protegował niskiej rangi, nie wykształconych żołnierzy, którzy byli mu jednak wierni. Głównodowodzącym armii ugandyjskiej został analfabeta Idi Amin (w tym miejscu warto już bliżej przedstawić jego sylwetkę, gdyż to właśnie jego osoba i jego rządy stanowiły przyczynek do napisania owego artykułu. Idi Amin Dada Oumee urodził się 17 V 1925r. w Koboko w Ugandzie (data sporna, jako rok urodzenia podawany jest również 1924, 1926,1928) jako Idi Awo-Ongo Angoo. Pochodził z małego plemienia Kakwa, którego terytorium podzielone jest między trzy kraje: Sudan, Ugandę i Demokratyczną Republikę Konga. Wychowany w drugim co do wielkości mieście Ugandy- Jinji, bezrobotny analfabeta, bez perspektyw, wstępuje do lokalnego garnizonu King’s African Rifles, w ramach brytyjskiej armii kolonialnej. Mimo ukończonych tylko czterech klas szkoły podstawowej, dobrze sobie radzi w wojsku. Rozpoczął służbę jako pomocnik kucharza, jednak za swoją lojalność, posłuszeństwo, spryt i okrucieństwo w walce szybko awansował- dosłużył się stopnia sierżanta, walczył w Birmie z Japończykami, tłumił powstanie Mau Mau w Kenii, brał udział w akcjach pacyfikacyjnych, które kolonizatorzy przeprowadzali na okolicznych plemionach ugandyjskich. Potężnie zbudowany, w tym czasie odnosi również sukcesy sportowe, z których największym był tytuł mistrza Commonwealthu w boksie wagi ciężkiej w Ugandzie. W 1962r. po uzyskaniu niepodległości przez Ugandę, Idi Amin został awansowany do stopnia kapitana (z brytyjskiej promocji był już generałem), a w 1967r. prezydent Obote mianuje go naczelnym dowódcą sił zbrojnych).
<< poprzednia | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | następna >>
skomentuj
KOMENTARZE NA TEMAT GRY
więcej komentarzy dodaj komentarz