Krew W Dżungli

Dnia 26 kwietnia 1961r. rząd centralny aresztował premiera Katangi, M.Czombego (żołnierze Kasavubu otoczyli lotnisko w Coquilhatville w chwili, kiedy prezydent Katangi wsiadał do samolotu z zamiarem udania się do Elizabethville. Opuścił on konferencję liderów kongijskich po złożeniu na ręce Kasavubu ultimatum: "Zerwiecie porozumienie o współpracy z ONZ albo wracam do domu!") Był to jednak chwilowy zabieg, gdyż 22 czerwca 1961r. Czombe został uwolniony przez generała (już?:) Josepha Mobutu, gdyż zadeklarował przerwać secesję Katangi. W sierpniu 1961r. powstał nowy rząd koalicyjny, na którego czele stanął Cyrille Adoula (1923-1978, Adoula był współzałożycielem w 1958r. niepodległościowego Narodowego Ruchu Kongijskiego i przeciwnikiem politycznym Lumumby. W latach 1960-61 piastował urząd min. spraw wewnętrznych; funkcję premiera pełnił do 1964r.). W wyniku zakrojonych na szeroką skalę działań zbrojnych (m.in. bitwa o Elizabethville, zakończona wielkimi stratami po obu stronach), 13 września 1961r. wojska ONZ wkroczyły do Katangi, obalając samozwańczy reżim M.Czombe. Samemu Czombemu udało się ujść i zorganizować opór oddziałów Katangi przeciwko wojskom ONZ. Dopiero 20 września zawarto rozejm i ustalono zawieszenie broni między walczącymi stronami. Wcześniej, 18 września 1961r., w przeddzień sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ poinformowano o zaginięciu w Afryce samolotu wiozącego sekr. gen. ONZ, Daga Hammarskjolda. Ostatecznie okazało się, że zginął w katastrofie lotniczej (Hammarskjold pełnił misję mediacyjną w Kongo- pośredniczył między rządem centralnym a secesjonistami z Katangi. Po opuszczeniu Leopoldville 17 września miał spotkać się z M.Czombe. Katastrofa lotnicza nastąpiła w niejasnych okolicznościach, jego śmierć do dziś nie została jednoznacznie wyjaśniona...). Ostatecznie porozumienie osiągnięto 27 września 1961r., kiedy to weszło w życie zawieszenie broni w Katandze. Nie trwało to jednak długo. Dnia 14 listopada 1961r. ONZ oskarżyła M.Czombe i J.Kasavubu oraz ich współpracowników o zamordowanie Lumumby. Zapewne znacząca w tych działaniach była rola nowego sekretarza generalnego ONZ, U Thanta, który usilnie starał się rozwiązać problem Katangi. Rada Bezpieczeństwa 24 listopada 1961r. zezwoliła mu na "podjęcie ostrej akcji w terenie". Oznaczało to intensyfikację działań "Błękitnych Hełmów" po stronie wojsk rządowych przeciw secesjonistom. W odpowiedzi na te działania Czombe zaapelował do swoich oddziałów, by broniły wszelkimi środkami terytorium tej prowincji Konga przed kolejną próbą inwazji, co przerwało automatycznie rozejm (od 2 września, po gwałtownych walkach na granicy z Katangą, armia kongijska gen. Mobutu zwolniła kroku. Dnia 16 listopada w potyczkach zbrojnych zginęło 16 włoskich żołnierzy kontyngentu ONZ- mówiło się, że zostali ponoć zamordowani przez żołnierzy Mobutu...).

Stało się zatem jasne, że rozwiązanie problemu kongijskiego zależało od umów między różnymi potęgami finansowymi, eksploatującymi bogate złoża surowców mineralnych w Katandze i Kasai. W obszarze tym do 1960r. zlokalizowane było 60% światowego wydobycia diamentów...). Walki między wojskami ONZ i secesjonistami katangijskimi wzmogły się po 5 grudnia 1961r., mimo to 24 grudnia rząd Czombego uznał konstytucję Konga, chcąc zapewne mieć po swojej stronie władze centralne. Ostatecznie jednakże wspólna akcja zbrojna rządu centralnego oraz wojsk ONZ zdusiła secesjonistów przejmując kontrolę nad Kasai (1962) a następnie Katangą (1963). Lecz droga do tych przełomowych wydarzeń była naznaczona krwią i cierpieniem (m.in. w marcu 1962r. 21 katolickich księży padło ofiarą mordu w prowincji Katanga z rąk żołnierzy secesjonistycznego polityka kongijskiego A.Giznegi).

Dnia 20 sierpnia 1962r. sekretarz generalny ONZ, U Thant, przedstawił słynny plan dla Konga, który przewidywał utworzenie federacji i podział bogactw mineralnych między Kongo-Elizabethville i Kongo-Leopoldville, a 10 grudnia 1962r. ONZ wezwała M.Czombe, a zastosował się do planu U Thanta i dokonał zjednoczenia Konga w ramach federacji. Czombe zignorował jednak apel, a wojna weszła w decydującą fazę na korzyść rządu centralnego i wojsk ONZ. U schyłku 1962r. wojska ONZ wkroczyły do Katangi, przejmując prowincję na początku 1963r. Moise Czombe ukrył się w sąsiedniej Rodezji. Żmudne negocjacje ONZ toczące się od 9 stycznia 1963r. w sprawie reintegracji bogatej prowincji dały rezultaty. Narody Zjednoczone zagwarantowały Czombemu żelazny glejt, jeśli powróci do Konga i podejmie negocjacje. Czombe przyjął propozycję, lecz zaraz po powrocie stwierdził, że de facto nie ma już żadnej władzy. Dnia 7 stycznia 1963r. władzę w Katandze przejął tymczasowo szef rządu kongijskiego- Cyrille Adoula. Czombego z kolei zatrzymano w areszcie domowym, kiedy zagroził, że posłuży się armią katangijską, by realizować taktykę spalonej ziemi i akty sabotażu. Wszakże po pewnym czasie jego zapał wygasł. Okazało się, że jego wpływy zmalały, o czym świadczyła rezolucja 31 niezależnych państw afrykańskich popierająca w pełni politykę ONZ w Kongo. W zaistniałej sytuacji, 15 stycznia Czombe w obecności U Thanta i Adouli oświadczył, że jest gotowy położyć kres secesji Katangi. Po tym oświadczeniu Adoula mianował Jospeha Ileo szefem rządu w Elizabethville. Jego najważniejszym zadaniem było zapoczątkowanie działań na rzecz szybkiej i całkowitej integracji odłączonej prowincji (na prowincje zostało podzielone całe Kongo).

<< poprzednia | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | następna >>
skomentuj
KOMENTARZE NA TEMAT GRY
więcej komentarzy dodaj komentarz