Pistolety służbowe polskiej Policji

Pistolety służbowe polskiej Policji

W niniejszym artykule chciałbym opisać główne typy pistoletów używanych w polskiej Policji. Jak Czytelnicy się przekonacie ze stanem uzbrojenia jest tak jak ze służbą zdrowia w naszym kraju tzn. niby jest, ale jakie jest każdy widzi. Podstawowym pistoletem na użyciu policji ciągle jest pochodzący z 1964 r pistolet „czak”, który zacina się częściej niż strzela, a moja ostatnia próba oddania kilku szybkich strzałów z niego skończyła się na tym, że w trzecim naboju została niemal połowa iglicy i nie był to odosobniony przypadek, jeśli chodzi o ten model. I dla tego właśnie w większości krajów cywilizowanych można często spotkać tę broń... ale w muzeum.

Pistolet P-64 - pierwszy polski powojenny pistolet. Jego twórcami według kolejności w opisie patentowym nr 54822 są następujący oficerowie: Mieczysław Adamczyk, Witold Czepukajtis, Romuald Zimny, Henryk Adamczyk, Stanisław Kaczmarski, Jerzy Pyzel. P-64 jest najmniejszym pistoletem zasilanym nabojem 9 mm Makarowa.

Historia

Roboczą nazwą pistoletu był skrót „CZAK”, który jest używany do dzisiaj w potocznej nazwie pistoletu. Skrót pochodzi od pierwszych liter nazwisk konstruktorów broni. W połowie lat sześćdziesiątych rozpoczęto produkcję seryjną tych pistoletów i zaczęto wprowadzanie ich na uzbrojenie wojska i służby bezpieczeństwa pod oficjalna nazwą: 9 mm pistolet wz. 1964 i skrótem P-64, gdzie zaczął wypierać radziecki pistolet tzw. tetetkę.

Wkrótce po wprowadzeniu pistoletu P-64 do uzbrojenia okazało się, że dobrze spełnia rolę broni przeznaczonej do ukrytego przenoszenia i samoobrony, ale jego wartość jako broni wojskowej jest niska. Ostatecznie następcą P-64 w armii został wprowadzony do uzbrojenia na początku lat 80. P-83. Polska policja używała P-64 jeszcze na początku XXI wieku. No i nadal używa... niestety.

Konstrukcja

P-64 działa na zasadzie wykorzystania energii odrzutu swobodnego zamka, którego ruch po strzale hamowany jest tylko siłą bezwładności i siłą sprężyny powrotnej. W pistolecie zastosowano mechanizm spustowy z samonapinaniem typu Double Action. P-64 wyposażony w wyłącznik umożliwiający strzelanie wyłącznie ogniem pojedynczym, mechanizm uderzeniowy typu kurkowego z kurkiem odkrytym, oraz bezpiecznik skrzydełkowy, spełniający funkcję zwalniacza kurkowego. Zabezpiecza on broń zarówno przy zwolnionym, jak i przy napiętym kurku oraz umożliwia wprowadzenie naboju do komory nabojowej w położeniu odbezpieczonym i zabezpieczonym. W zamku znajduje się wskaźnik obecności naboju w komorze nabojowej. Po wystrzeleniu ostatniego naboju zamek zostaje w tylnym położeniu. Do zasilania stosuje się magazynek wymienny pudełkowy, jednorzędowy o pojemności 6 nabojów (co nie stanowi nawet połowy pojemności nowoczesnych pistoletów). Pistolet posiada stałe przyrządy celownicze, wyregulowane na 50 m, natomiast wieść gminna niesie, że po ok. 150 metrach pocisk z P-64 można złapać w czapkę. Lufa ma 4 bruzdy prawoskrętne. Pistolet ma prostą budowę, małą masę i niewielką wagę. Wadami pistoletu jest niewłaściwie wyprofilowany i zbyt krótki chwyt, zbyt mała pojemność magazynka i za duża siła nacisku na spust przy samonapinaniu.

Pistolety sluzbowe polskiej Policji 111734,1


Pistolet „wanad”, trochę nowszy, bo pochodzący z 1983 r., to większy brat bliźniak P-64, nieznacznie poprawiony, ale i tak jak na dzisiejsze standardy zabytek, ciągle strzelający, ale zabytek. Choć trzeba przyznać, że strzela się z niego lepiej niż z „CZAKA”, ja osobiście dużo lepiej czuję się z nim w dłoni i wyniki strzelań są lepsze, ale to pewnie zasługa lepszego wyprofilowania chwytu, no i nie trzeba tak uważać na zamek...

9 mm pistolet P-83, polski pistolet wprowadzany do uzbrojenia na miejsce pistoletu P-64. Skonstruowany jest na nabój 9 x 18 mm Makarowa, który jest używany w P-64 oraz pistolecie maszynowym PM-63. Następca P-64 został pozbawiony głównych wad swojego poprzednika. Ma pojemniejszy magazynek, mniejszą siłę potrzebną do samonapinania kurka oraz słabsze oddziaływania na dłoń strzelca podczas strzelania. W czasie projektowania zwrócono szczególną uwagę na zabezpieczenie pistoletu przed strzałem przypadkowym i przedwczesnym.

Historia

Prace konstrukcyjne nad nowym pistoletem rozpoczęto w drugiej połowie lat 70. WANAD wyposażono w skrzydełkowy bezpiecznik nastawny i 8-nabojowy magazynek. Po przeprowadzeniu badań prototypów, uwzględnieniu poprawek, wykonaniu partii próbnej i uwzględnieniu proponowanych zmian, do produkcji seryjnej skierowano pistolet P-78B.

Konstruktorami pistoletu byli inżynierowie Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Zakładów Metalowych "Łucznik" w Radomiu: Ryszard Chełmicki i Marian Gryszkiewicz. Powstały dwa warianty pistoletu. W pierwszym prototypie zastosowano zewnętrzny bezpiecznik skrzydełkowy. Drugi prototyp był pozbawiony bezpiecznika zewnętrznego. Posiadał jedynie zabezpieczenia wewnętrzne, przede wszystkim samoczynną blokadę iglicy zwalnianą poprzez nacisk na spust.

Opierając się na konstrukcji pistoletu P-83, skonstruowano i wyprodukowano w niewielkiej liczbie pistolet wyposażony w integralny tłumik dźwięku. P-83 został przyjęty do uzbrojenia przez Wojsko Polskie, Milicję Obywatelska, Policję, Służbę Bezpieczeństwa.

Pistolety służbowe polskiej Policji

| 1 | 2 | 3 | następna >>
skomentuj
KOMENTARZE NA TEMAT GRY
więcej komentarzy dodaj komentarz