Polska Polityka Zagraniczna W Okresie Międzywojennym
Kolejnym obiektem ofensywy niemieckiej stała sie Polska. W oficjalnych rozmowach strona niemiecka niedwuznacznie zażądała przyłączenia Gdańska i korytarza pomorskiego do Rzeszy. Tymczasem zachodni sojusznicy zachowywali się, tak jak wcześniej, biernie. Polska jednak owe żądania zdecydowanie odrzuciła. Po pewnym czasie wreszcie mocarstwa zachodnie zdały sobie sprawę, że Hitler nieuchronnie zmierza ku wojnie. 19 V 1939 roku podpisano polsko-francuski protokół przewidujący, że w przypadku agresji niemieckiej na Polskę, Francja podejmie działania przy pomocy lotnictwa natychmiast, a przy użyciu głównych sił lądowych w 15 dniu wojny. Podobne zapewnienia doszły z Londynu. Beck odrzucił też żądania Stalina na przemarsz Armii Czerwonej przez terytorium Rumunii i Polski, obawiając się, że wojska radzieckie nigdy by z Polski nie wyszły.
Polska dyplomacja w okresie międzywojennym odnotowała kilka błyskotliwych sukcesów, jak i dotkliwych porażek. Nie mogła ona uchronić Polski przed katastrofą września 1939 roku, gdyż za nia nie stała żadna konkretna siła gospodarcza i militarna. Polityka równowagi, dominująca przez cały okres międzywojenny okazała się nieskuteczna, gdyż była lansowana zbyt długo. Jednakże z drugiej strony Polska nie miała żadnej alternatywy, gdyż trwalszy sojusz z Niemcami, bądź ZSRR zagrażał niepodległości państwa. Obaj sąsiedzi dążyli bowiem do rewizji traktatu wersalskiego, któremu Polska zawdzięczała w głównej mierze istnienie.
Dyplomacji polskiej nie udało się nakłonić sojuszników zachodnich do bardziej zdecydowanych kroków. U podstaw tego stanu leżała jednak niechęć społeczeństw tych państw do jakichkolwiek działań wojennych, jak i fałszywe przeświadczenie o własnym bezpieczeństwie. Zapłaciły one za to wysoką cenę tragedii II Wojny Światowej. Mimo gorących zapewnień i sojuszy, Polska została zmuszona bronić swej wolności w osamotnieniu.
Żródła:
W. Roszkowski - "Historia Polski 1914-1997"
Klemens
klemens777@wp.pl
Autor: Klemens
